Alpe d’ HuZes | Juul en Dennis vertrokken naar Frankrijk

02-06-2016 11:58:39

Dennis Lijnsveld en Juul Spies, onze collega’s bij BIT, zijn vorig jaar rond deze tijd op het idee gekomen om samen een fietstocht te maken waarmee zij ook direct een goed doel zouden ondersteunen. Omdat ze beiden in hun directe omgeving te kampen hebben gehad met mensen die getroffen zijn door kanker was de keuze snel gemaakt; de Alpe d’ HuZes is hét evenement waarvoor zij zich willen gaan inzetten. BIT steunt uiteraard deze pittige uitdaging en wenst Juul en Dennis veel succes toe.

-----

Tussen de vorige update na ons trainingskamp en vandaag, een dag voor de start van de Alpe d’Huzes, is er veel gebeurd.

Wonder boven wonder

Na het trainingskamp zijn we druk doorgegaan met trainen en het werven van sponsoren. Drie weken geleden ging het voor Juul tijdens een training echter goed mis toen hij werd aangereden door een auto. Na twee dagen in het ziekenhuis gelegen te hebben bleek alles wonder boven wonder redelijk in orde en mocht hij gelukkig weer naar huis om daar verder te herstellen. Het was op dat moment echter nog wel de vraag of er überhaupt naar Frankrijk afgereisd kon worden, laat staan dat er gefietst kon worden. Na een week thuis gelegen te hebben ging vanaf dat moment het herstel erg snel. De zichtbare wonden verdwenen, hechtingen mochten weggehaald worden en na een nieuwe fiets aangeschaft te hebben is Juul voorzichtig aan weer begonnen met fietsen. Fysieke klachten zijn daarbij achtergebleven waarop al snel besloten kon worden om niet als supporter maar als deelnemer naar Frankrijk af te reizen. Mede door het ongeval hebben we helaas wel de toertocht moeten afzeggen die we in ons vorige blog hadden aangekondigd.

Aangekomen in Frankrijk

Zoals gezegd konden we gelukkig wel naar Frankrijk afreizen om beiden te gaan fietsen. Afgelopen zondagochtend gingen dan ook erg vroeg, vier uur in de ochtend, de wekkers af om na een straffe bak koffie de auto in te gaan voor de lange rit naar de Franse Alpen. Na ruim een halve dag in de auto gezeten te hebben zijn we om zes uur in de avond aangekomen op onze camping in Allemond, een kleine 10 kilometer van de voet van de Alpe d’Huez vandaan. Na de laatste uren in de auto enkel regen, regen en nog eens regen gezien te hebben waren de weergoden ons een half uur lang goed gezind tijdens het opzetten van de tent. Kort nadat de tent stond begon het helaas weer hard en lang te regenen. Moe van de rit hebben we besloten vroeg de tent in te kruipen in de hoop dat het de volgende dag beter zou zijn en we een proefrit kunnen maken op de Alpe d’ Huez.

Kennismaking met de Alpe d' Huez

Wanneer we maandagochtend wakker worden van de spattende regen op de tent, vrezen we het ergste na het lezen van de weersverwachting. We zullen de Alpe waarschijnlijk in de regen omhoog moeten rijden. Terwijl we rustig ontbijten en daarna de fietsen in orde maken om te beginnen aan onze eerste klim regent het gelukkig wat zachter en wanneer we wegrijden blijkt het zelfs even helemaal droog te zijn. De voorspellingen beloven echter weinig goeds dus voor de zekerheid gaan de jasjes mee voor het geval we toch in een bui terecht komen. Vanaf de camping rijden we rustig aan door de vallei naar het begin van de berg. We genieten nog even van de mooie omgeving voordat we moeten afzien op de berg. Terwijl we de berg naderen begint het langzaam aan te kriebelen. We zien de wegafzettingen klaargezet worden voor komende donderdag, dranghekken worden langs de weg geplaatst en als we langs de start rijden krijgen we echt het gevoel; nu gaat het beginnen. We schakelen direct terug op het binnenblad want Juul weet van de eerdere keren nog dat het begin van de klim loodzwaar is en het stijgingspercentage eerder boven dan onder de 10% uitkomt. We kiezen ervoor om beiden ons eigen tempo te pakken waarop we denken komende donderdag de berg te gaan bedwingen en spreken af elkaar op de top op te wachten. Terwijl we omhoog rijden valt direct op dat we niet de enige zijn die alvast aan het proefrijden zijn. Onderweg passeren we wandelaars, hardlopers, mensen op roeifietsen en zelfs iemand op een bakfiets, notabene vol met bagage. Met honderden doen we allemaal hetzelfde. Even voelen hoe de benen zijn en kijken hoe de berg ook alweer aanvoelt.
Na een uur fietsen komt Juul dan uiteindelijk als eerste in het dorpje op de top aan. Met vijf minuten zoeken is dan ook de finish gevonden. Iets harder gereden dan gepland maar door alle motiverende supporters die nu al langs de weg stonden om iedereen omhoog te juichen krijg je ongemerkt toch wat vleugels. Na enkele minuten besluit hij voorzichtig af te dalen, het wegdek is immers spekglad geworden na een regenbui, om Dennis op te pikken. Halverwege de afdaling lijkt het erg onwaarschijnlijk dat Dennis daar pas zal zijn en rijdt hij weer omhoog. Net op dat moment belt Dennis dat hij ook op de top is aangekomen. Een half uur verder staan we gezamenlijk op de top en kunnen we de startnummers en onze bedrukte wielerkleding afhalen voor komende donderdag.

Eenmaal alles afgehaald besluiten we snel af te dalen naar de camping vanwege een naderende regenbui. Dennis heeft tijdens zijn klim in de regenbui namelijk meerdere renners nog onderuit zien gaan in de regen waarbij één van hen van geluk mocht spreken dat hij niet via de vangrail de afgrond in vloog. We redden de afdaling helaas net niet helemaal droog en doen de laatste kilometer voorzichtig aan in de regen. Eenmaal in de vallei begint de zon voorzichtig weer door te komen en fietsen we lachend terug naar de camping. Dag 1 in Frankrijk zit er op en voor ons beiden is het beklimmen makkelijker gegaan dan vooraf gedacht.

De laatste training

Na een goede nachtrust hebben we besloten om een ‘makkelijkere’ beklimming te doen in aanloop naar morgen, we besluiten Col de la ‘Croix-de-Fer’ op te rijden. Vrijwel direct vanaf de camping begint deze lange klim voor een groot stuwmeer in de vallei. We zien bij het begin van de klim het bord staan, Croix-de-Fer 28km en weten dat we vanaf nu ruim 2 uur lang tegen een procentje á 5 gemiddeld omhoog moeten rijden. Dat klinkt aangenamer dan gedacht want de vijf procent zien we tijdens het beklimmen helaas zelden terug. Nadat we rond het stuwmeer rijden waar de weg een kilometer of twee niet stijgt merken we dat direct de volgende vier kilometers. We stoempen dan minuten lang tegen gemiddeld 9% aan en dat voelen we! Gelukkig komen we daarna in een dorpje terecht waar het even afvlakt.

We tanken even bij want we weten dat er nu een steile afdaling komt en we daarna nog even tegen 12% gemiddeld omhoog mogen. We zijn dan pas grofweg op de helft van de beklimming aangekomen. Een kilometer of tien voor de top ligt er een prachtig groot stuwmeer op 1700 meter hoogte en we rijden her en der inmiddels langs dikke pakken sneeuw.

Ondanks dat het zwaar fietsen is door de steile klim, de regen en de kou, begint het vanaf hier meer dan de moeite waard te worden. Onderweg pikken we een medefietser op en rijden we samen verder omhoog richting onze tussenstop op de Col du Glandon.

Inmiddels zitten we op 1900 meter hoogte en zien op 2,5 kilometer ons hoofddoel van de dag in de zon liggen. Vol goede moed en met speels gemak rijden we dan ook de laatste minuten weg en moeten we zelfs een zonnebril op doen. Blij en voldaan beginnen we aan de lange afdaling en weten dat we vanaf nu geen trap meer hoeven te verzetten voor het begin van Alpe d’ Huzes.